Mozes
Door: Margo
Blijf op de hoogte en volg Roy en Margo
06 Augustus 2014 | Oeganda, Jinja
Hoi allemaal!!
Hier dan weer even een update van onze belevenissen tot zover want na een heftige dag hebben we genoeg te vertellen..
Dinsdag ben ik (Margo) met een andere vrijwilligster naar het ziekenhuis in Kampala geweest. Er is een tijdje geleden een babytje naar het babieshome gekomen, Mozes, die ernstig ziek is. Zijn moeder heeft geprobeerd om hem na de geboorte door het toilet te spoelen wat (gelukkig) mislukt is. Zij is gearresteerd en Mozes is nadat hij gevonden was z.s.m. naar het babieshome gebracht. Hij is van daaruit naar het ziekenhuis in Jinja gebracht waar hij nu al een tijdje lag. Na alle onderzoeken daar dachten zij dat hij interne bloedingen aan de actie van zijn moeder zou hebben overgehouden. Om dit te checken moest er met een camera in zijn lichaam gekeken worden en daarvoor gingen wij naar het ziekenhuis in Kampala. Eenmaal aangekomen na een rit van 2,5uur bleek dat zij niet de juiste materialen hadden in dit ziekenhuis voor het gewenste onderzoek. We werden doorgestuurd naar een ander ziekenhuis naar de afdeling acute hulp. Eenmaal aangekomen bleek dat deze afdeling acute gevallen niet zo snel hielp als verwacht dus de zaal zat vol mensen met kinderen die zaten te wachten. Ongemakkelijk werd het pas echt toen wij direct naar de dokter mochten omdat wij blank waren. Eenmaal bij de dokter bleek dat hij de juiste spullen ook niet had en het werd nog frustrerender toen hij lacherig begon te doen over het probleem. Hij wilde testen met Mozes doen die al eerder gedaan waren dus we besloten om dit niet te doen en Mozes, zonder enige vorm van hulp, weer terug te brengen naar het ziekenhuis in Jinja. In Nederland zou een geval als dit behandeld worden als spoedgeval en het is enorm frustrerend om te merken dat dat hier niet zo is. Mozes (7 weken oud en maar 3,6kg) moet nu waarschijnlijk vervoerd worden naar Kenia omdat zij daar wel de juiste materialen hebben. Problemen hierbij zijn echter of zij die spullen in Kenia wel echt hebben en niet dat dat ook niet zo blijkt te zijn, er moet geld komen voor de reis van Mozes+begeleiding naar Kenia en we moeten hopen dat dit kleine jochie sterk genoeg is om de tijd en de reis naar Kenia vol te houden. Erg moeilijk dus maar we blijven hopen dat het goed komt en hij weer beter kan worden..
In het babieshome hebben we onze draai inmiddels aardig gevonden. We melden ons ’s ochtends bij de bulungis, de gehandicapte kindjes, en helpen de 2 verzorgsters daar dan met het voeden en wassen van de kinderen. Ook doen we spieroefeningen met deze kinderen. De benen van bijna alle kindjes zijn verlamd en ook de armspieren zijn zeer slap. Door bepaalde bewegingen uit te voeren zoals lopen en het buigen en strekken van hun armen kunnen de spieren een beetje getraind worden met de hoop dat de kinderen op de lange termijn kunnen kruipen of misschien zelfs wel kunnen staan en/of lopen. Er zijn al 2 kinderen bij wie de armspieren normaal werken en die met behulp van een bepaalde stoel waar zij in ingesnoerd worden een half uur per dag kunnen staan. Hopelijk lukt het hen uiteindelijk om dit op eigen kracht te doen. Met al deze oefeningen en bezigheden zijn we meestal zo 3uur verder en kunnen we daarna met de kinderen op het gras spelen. Tegen die tijd melden ook de andere, gezonde, kindjes zich buiten en komen we eigenlijk handen tekort om alle kinderen evenveel aandacht te geven. Vooral Roy is erg geliefd bij de stoere tweeling die maar al te graag met hem voetballen of stoeien. Ook Stella, een bulungi meisje, is erg gek op Roy (misschien zelfs een beetje verliefd..) en zodra Roy binnenkomt kruipt zij gelijk naar hem toe om lekker bij hem op schoot te hangen. Vooral Roy zijn baard is erg interessant dus zodra Roy zich een dag niet geschoren heeft wijst Stella hem daar wel even op door over zijn stoppelbaard te wrijven.
Morgen gaan we voor het eerst zwemmen met de bulungis. We hopen dat genoeg vrijwilligsters meegaan zodat alle bulungis mee kunnen. In het zwembad zullen zij net wat minder last hebben van hun spieren en kunnen zij genieten van wat extra bewegingsvrijheid dus dat wordt een hele leuke ochtend denk en we!
Hier dan weer even een update van onze belevenissen tot zover want na een heftige dag hebben we genoeg te vertellen..
Dinsdag ben ik (Margo) met een andere vrijwilligster naar het ziekenhuis in Kampala geweest. Er is een tijdje geleden een babytje naar het babieshome gekomen, Mozes, die ernstig ziek is. Zijn moeder heeft geprobeerd om hem na de geboorte door het toilet te spoelen wat (gelukkig) mislukt is. Zij is gearresteerd en Mozes is nadat hij gevonden was z.s.m. naar het babieshome gebracht. Hij is van daaruit naar het ziekenhuis in Jinja gebracht waar hij nu al een tijdje lag. Na alle onderzoeken daar dachten zij dat hij interne bloedingen aan de actie van zijn moeder zou hebben overgehouden. Om dit te checken moest er met een camera in zijn lichaam gekeken worden en daarvoor gingen wij naar het ziekenhuis in Kampala. Eenmaal aangekomen na een rit van 2,5uur bleek dat zij niet de juiste materialen hadden in dit ziekenhuis voor het gewenste onderzoek. We werden doorgestuurd naar een ander ziekenhuis naar de afdeling acute hulp. Eenmaal aangekomen bleek dat deze afdeling acute gevallen niet zo snel hielp als verwacht dus de zaal zat vol mensen met kinderen die zaten te wachten. Ongemakkelijk werd het pas echt toen wij direct naar de dokter mochten omdat wij blank waren. Eenmaal bij de dokter bleek dat hij de juiste spullen ook niet had en het werd nog frustrerender toen hij lacherig begon te doen over het probleem. Hij wilde testen met Mozes doen die al eerder gedaan waren dus we besloten om dit niet te doen en Mozes, zonder enige vorm van hulp, weer terug te brengen naar het ziekenhuis in Jinja. In Nederland zou een geval als dit behandeld worden als spoedgeval en het is enorm frustrerend om te merken dat dat hier niet zo is. Mozes (7 weken oud en maar 3,6kg) moet nu waarschijnlijk vervoerd worden naar Kenia omdat zij daar wel de juiste materialen hebben. Problemen hierbij zijn echter of zij die spullen in Kenia wel echt hebben en niet dat dat ook niet zo blijkt te zijn, er moet geld komen voor de reis van Mozes+begeleiding naar Kenia en we moeten hopen dat dit kleine jochie sterk genoeg is om de tijd en de reis naar Kenia vol te houden. Erg moeilijk dus maar we blijven hopen dat het goed komt en hij weer beter kan worden..
In het babieshome hebben we onze draai inmiddels aardig gevonden. We melden ons ’s ochtends bij de bulungis, de gehandicapte kindjes, en helpen de 2 verzorgsters daar dan met het voeden en wassen van de kinderen. Ook doen we spieroefeningen met deze kinderen. De benen van bijna alle kindjes zijn verlamd en ook de armspieren zijn zeer slap. Door bepaalde bewegingen uit te voeren zoals lopen en het buigen en strekken van hun armen kunnen de spieren een beetje getraind worden met de hoop dat de kinderen op de lange termijn kunnen kruipen of misschien zelfs wel kunnen staan en/of lopen. Er zijn al 2 kinderen bij wie de armspieren normaal werken en die met behulp van een bepaalde stoel waar zij in ingesnoerd worden een half uur per dag kunnen staan. Hopelijk lukt het hen uiteindelijk om dit op eigen kracht te doen. Met al deze oefeningen en bezigheden zijn we meestal zo 3uur verder en kunnen we daarna met de kinderen op het gras spelen. Tegen die tijd melden ook de andere, gezonde, kindjes zich buiten en komen we eigenlijk handen tekort om alle kinderen evenveel aandacht te geven. Vooral Roy is erg geliefd bij de stoere tweeling die maar al te graag met hem voetballen of stoeien. Ook Stella, een bulungi meisje, is erg gek op Roy (misschien zelfs een beetje verliefd..) en zodra Roy binnenkomt kruipt zij gelijk naar hem toe om lekker bij hem op schoot te hangen. Vooral Roy zijn baard is erg interessant dus zodra Roy zich een dag niet geschoren heeft wijst Stella hem daar wel even op door over zijn stoppelbaard te wrijven.
Morgen gaan we voor het eerst zwemmen met de bulungis. We hopen dat genoeg vrijwilligsters meegaan zodat alle bulungis mee kunnen. In het zwembad zullen zij net wat minder last hebben van hun spieren en kunnen zij genieten van wat extra bewegingsvrijheid dus dat wordt een hele leuke ochtend denk en we!
-
06 Augustus 2014 - 21:19
Loes:
Dag Margo en Roy,
Wat hebben jullie toch een bijzondere vakantie. Ik zit elke keer met tranen in mijn ogen de foto's en de verhalen te lezen. Zeer heftig en onbegrijpelijk hoe er met sommige kinderen om wordt gegaan...
Maar de glimlachjes op de foto's zijn zo aandoenlijk, super schattig!
En Stella zal niet het eerste kleine meisje die verliefd is op Roy, haha. Zolang je maar geen concurrentie krijgt Margo!
Ik hoop dat alle bulungis morgen mee kunnen zwemmen. Ik zou bijna als extra vrijwilliger naar jullie toe vliegen om mee te gaan...
Liefs! -
06 Augustus 2014 - 22:22
Mark En Janneke:
Wat een heftige dag voor jullie. We blijven duimen voor Mozes! Wat een andere wereld...
We zijn verliefd op alle kindjes van de foto's, wat een schatjes! -
07 Augustus 2014 - 11:13
Piet En Thea Karemaker:
Wat doen jullie goed werk! Het is hartverscheurend om jullie verhaal over Mozes te lezen, maar we weten dat er meer kinderen zijn, die een hele slechte start maken.
Dat jullie goed zijn met kinderen, dat wisten we al, maar het is geweldig om te zien dat zowel de kinderen als jullie stralen!
Hopelijk kunnen alle bulungis mee naar het zwembad vandaag; even lekker plonzen:) -
08 Augustus 2014 - 20:21
Rene En Godewien:
Lieve Roy en Margo,
Wat een heftig verhaal van Mozes. Erg frustrerend om in het ziekenhuis te komen en dan ook nog niet erg serieus genomen te worden. Wat zitten wij dan toch te zeuren om kleinigheden als ik het van jullie allemaal lees.
Wel lief als je alle foto's van jullie ziet met al die kindjes en al krijg je alleen maar een glimlach van hun terug dan is dat zo al zo dankbaar.
Ben wel benieuwd hoe het zwemmen is gegaan en of alle bulungis mee hebben gekund.
Zou wel geweldig wezen als dat gelukt zou zijn omdat het natuurlijk voor hun extra goed is om met de spieren in het water te bewegen.
We hopen dat jullie nog heel veel voor de kinderen kunnen betekenen en dat je er ook voor jezelf veel voldoening uit kunt halen.
Liefs pa en ma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
