werken met de bulungi's en stappen in Oeganda!
Door: Margo
Blijf op de hoogte en volg Roy en Margo
11 Augustus 2014 | Oeganda, Jinja
Donderdag ging het zwemmen met de gehandicapte kinderen helaas niet door. Het was die dag erg bewolkt en er stond redelijk wat wind dus de kinderen hadden het koud. Toen we ze gingen wassen lagen ze buiten op het gras te rillen van de kou dus we hebben toen besloten om het zwemmen niet door te laten gaan. Erg jammer want ze hadden dit wel heel leuk gevonden. Hopelijk is het volgende week donderdag beter weer en kunnen we dan wel gewoon gaan zwemmen.
In plaats van het zwemmen kregen we het alsnog aardig druk op het babieshome. Er was een groep Amerikanen die bestond uit fysiotherapeuten en chiropractors en zij gingen de aunties (verzorgsters) een cursus geven. Dit ging over hoe zij het beste met de gehandicapte kindjes om moeten gaan en hoe zij tijdens het werk hun rug zo min mogelijk kunnen belasten. Omdat het belangrijk was dat alle aunties naar de cursus gingen werden Roy en ik gevraagd om tijdens die periode op de gehandicapte kinderen te letten. Dit was lekker druk omdat 7 kinderen aandacht verdienen en hulp nodig hebben maar het was erg leuk dat zij ons dit lieten doen.
Roy heeft het die dag ook voor elkaar gekregen om zijn liefde voor de Graafschap hier te verspreiden. Josephine, een van de bulungi’s, is een meisje van 10 die niet zelfstandig kan lopen en ook een mentale aandoening heeft waardoor ze helemaal in haar eigen wereld leeft. Ze kijkt mensen amper aan, praat zelden en is eigenlijk altijd zelfstandig aan het spelen. Roy heeft ontdekt dat zij wel probeert te praten door mensen te imiteren. Naast een aantal gewone woorden zoals goedemorgen heeft Roy dit ook aangegrepen om Josephine het woord superboeren te leren. Het klinkt op dit moment nog een beetje als appelboeren maar daar gaan we aan werken. Dan kan Josephine misschien over een tijdje wel de Graafschap aanmoedigen ;)
Ook hebben we een hele goede dag beleefd met Esther. Zij is 3 jaar oud en heeft problemen met bewegen. Ze ligt al 3 jaar op de grond en als oefening helpen ze haar ’s ochtends een half uur met rechtop zitten om haar spieren te trainen. Toen ik deze oefening donderdag met Esther ging doen kreeg ik het gevoel dat zij dit al bijna zelf kon. Ze bleef aardig goed rechtop zitten alleen haar nek- en rugspieren houden het niet zo lang vol waardoor ze na een tijdje weer in begint te zakken. Vrijdag deden we deze oefening weer en nu lieten we Esther zo lang mogelijk rechtop zitten ook al begon haar hoofd na een tijd iets te hangen. Deze vingen we dan op maar haar rugspieren hielden het ineens een stuk beter vol. Zo heeft Esther bijna de hele ochtend rechtop gezeten en ze had de hele tijd een enorme glimlach op haar gezicht. Ze was van alles aan het ontdekken en vastpakken dus zij had de tijd van haar leven. We hopen dat we dit wat meer kunnen gaan trainen zodat ze hopelijk over een tijdje zelfstandig kan zitten. Ze zal hier namelijk wat meer spieren voor op moeten bouwen want ze is nu dus 3 jaar en weegt maar 4 kg. De komende tijd gaan we dus proberen om haar goed te eten te geven zodat ze kan aansterken en wie weet wat ze dan allemaal nog meer kan!
Bij ons thuis zijn we inmiddels doorverhuisd naar een andere kamer. We sliepen in een huisje achterin de tuin maar zijn nu verhuis naar een grote kamer met eigen douche en wc. Superluxe dus en een stuk beter dan wat we eerst hadden!
We hebben deze week ook besloten om zo nu en dan eens eten op de markt te halen in plaats van lekker uit eten te gaan. Uit eten gaan is hier niet duur (zo’n 8 euro pp) maar als je je eten op de markt haalt is het helemaal spotgoedkoop. Zo hebben we een hele ananas en een aardig grote watermeloen gekocht voor 60 cent. En dan is het eigenlijk de bedoeling dat je gaat afdingen maar voor deze prijzen betalen wij de mensen gewoon en gaan we niet proberen om door onderhandelen 10 cent goedkoper uit te komen, daar voelen we ons toch wat ongemakkelijk bij.. Ook hebben ze op de markt kleine kraampjes waar ze rolexen verkopen. In eerste instantie dachten we aan foute nep horloges maar een rolex blijkt hier heerlijk eten te zijn! Ze snijden wat kool, tomaat en uit in hele kleine stukjes en mixen dit dan met 2 eieren. Daar bakken ze een omelet van en deze rollen ze dan in een chapati, een soort pannenkoek. Ook maken ze kleine driehoekjes van een soort deeg die ze dan vullen met rundvlees of erwten, echt heerlijk! En wanneer je van beide gerechtjes bijvoorbeeld 2 stuks haalt ben je nog geen 50 cent pp kwijt. Konden we voor dat geld maar eten in Nederland!
Zaterdagavond hebben we de avond van ons leven gehad. Een aantal huisgenoten hadden het er al over dat we toch echt een keer het Oegandese nachtleven moesten zien dus we besloten om mee te gaan en zijn begonnen in een kroeg die aan de Nijl ligt dus waar je mooi uitzicht over het water hebt. Met behulp van een stoplicht geven ze op een gegeven moment aan wanneer het happy hour is en iedereen goedkoop bier kan halen. Dit zou volgens de regels een uur moeten duren en wat betreft het Oegandese tempo zou je verwachten dat dit langzaam gaat en dus lang duurt. Nee hoor, wanneer het gaat om goedkoop bier weggeven blijken de Oegandezen héél snel te kunnen werken. Zo snel zelfs dat het happy hour na 5 minuten alweer af was en het stoplicht weer op rood sprong. Eenmaal rond een uur of 11 ging de muziek wat harder en begonnen de eerste Afrikanen te dansen. Het is bijna oneerlijk als je ziet hoe soepel en ritmisch zij zijn en hoe stijf wij als blanken lijken als we daarnaast staan te dansen. Het mooiste werd het echter toen we rond 2 uur naar een nachtclub gingen. Eenmaal binnen wisten we niet wat we zagen: superveel mensen die allemaal erg druk aan het dansen waren. Tenminste, hier noemen ze het dansen maar als je dit in Nederland zou doen zou je het bijna seksuele intimidatie noemen. De Oegandezen dansen nogal intiem laten we maar zeggen.. Na een tijdje kwamen er dus ook wat mannen en vrouwen met ons dansen en wanneer ze zo close met je worden tijdens het dansen is dat in het begin wat ongemakkelijk maar zodra je je eraan overgeeft en meedoet is het hilarisch. We hebben echt enorm gelachen om de Oegandezen en onze huisgenoten en waarschijnlijk hebben de Oegandezen vooral gelachen om ons blanken, de stijve harken..
Over baby Mozes waar we het in onze vorige verhalen hadden is nog niet veel nieuws helaas. Hij heeft weer een bloedtransfusie gehad en is donderdag voor extra controle naar een andere dokter hier in Jinja geweest. Ook zij kan op dit moment niks doen en gaat nu bellen naar Kenia om te horen of zij hem daar echt kunnen helpen en hoeveel dit gaat kosten. Dit wordt dus nog vervolgd..
In plaats van het zwemmen kregen we het alsnog aardig druk op het babieshome. Er was een groep Amerikanen die bestond uit fysiotherapeuten en chiropractors en zij gingen de aunties (verzorgsters) een cursus geven. Dit ging over hoe zij het beste met de gehandicapte kindjes om moeten gaan en hoe zij tijdens het werk hun rug zo min mogelijk kunnen belasten. Omdat het belangrijk was dat alle aunties naar de cursus gingen werden Roy en ik gevraagd om tijdens die periode op de gehandicapte kinderen te letten. Dit was lekker druk omdat 7 kinderen aandacht verdienen en hulp nodig hebben maar het was erg leuk dat zij ons dit lieten doen.
Roy heeft het die dag ook voor elkaar gekregen om zijn liefde voor de Graafschap hier te verspreiden. Josephine, een van de bulungi’s, is een meisje van 10 die niet zelfstandig kan lopen en ook een mentale aandoening heeft waardoor ze helemaal in haar eigen wereld leeft. Ze kijkt mensen amper aan, praat zelden en is eigenlijk altijd zelfstandig aan het spelen. Roy heeft ontdekt dat zij wel probeert te praten door mensen te imiteren. Naast een aantal gewone woorden zoals goedemorgen heeft Roy dit ook aangegrepen om Josephine het woord superboeren te leren. Het klinkt op dit moment nog een beetje als appelboeren maar daar gaan we aan werken. Dan kan Josephine misschien over een tijdje wel de Graafschap aanmoedigen ;)
Ook hebben we een hele goede dag beleefd met Esther. Zij is 3 jaar oud en heeft problemen met bewegen. Ze ligt al 3 jaar op de grond en als oefening helpen ze haar ’s ochtends een half uur met rechtop zitten om haar spieren te trainen. Toen ik deze oefening donderdag met Esther ging doen kreeg ik het gevoel dat zij dit al bijna zelf kon. Ze bleef aardig goed rechtop zitten alleen haar nek- en rugspieren houden het niet zo lang vol waardoor ze na een tijdje weer in begint te zakken. Vrijdag deden we deze oefening weer en nu lieten we Esther zo lang mogelijk rechtop zitten ook al begon haar hoofd na een tijd iets te hangen. Deze vingen we dan op maar haar rugspieren hielden het ineens een stuk beter vol. Zo heeft Esther bijna de hele ochtend rechtop gezeten en ze had de hele tijd een enorme glimlach op haar gezicht. Ze was van alles aan het ontdekken en vastpakken dus zij had de tijd van haar leven. We hopen dat we dit wat meer kunnen gaan trainen zodat ze hopelijk over een tijdje zelfstandig kan zitten. Ze zal hier namelijk wat meer spieren voor op moeten bouwen want ze is nu dus 3 jaar en weegt maar 4 kg. De komende tijd gaan we dus proberen om haar goed te eten te geven zodat ze kan aansterken en wie weet wat ze dan allemaal nog meer kan!
Bij ons thuis zijn we inmiddels doorverhuisd naar een andere kamer. We sliepen in een huisje achterin de tuin maar zijn nu verhuis naar een grote kamer met eigen douche en wc. Superluxe dus en een stuk beter dan wat we eerst hadden!
We hebben deze week ook besloten om zo nu en dan eens eten op de markt te halen in plaats van lekker uit eten te gaan. Uit eten gaan is hier niet duur (zo’n 8 euro pp) maar als je je eten op de markt haalt is het helemaal spotgoedkoop. Zo hebben we een hele ananas en een aardig grote watermeloen gekocht voor 60 cent. En dan is het eigenlijk de bedoeling dat je gaat afdingen maar voor deze prijzen betalen wij de mensen gewoon en gaan we niet proberen om door onderhandelen 10 cent goedkoper uit te komen, daar voelen we ons toch wat ongemakkelijk bij.. Ook hebben ze op de markt kleine kraampjes waar ze rolexen verkopen. In eerste instantie dachten we aan foute nep horloges maar een rolex blijkt hier heerlijk eten te zijn! Ze snijden wat kool, tomaat en uit in hele kleine stukjes en mixen dit dan met 2 eieren. Daar bakken ze een omelet van en deze rollen ze dan in een chapati, een soort pannenkoek. Ook maken ze kleine driehoekjes van een soort deeg die ze dan vullen met rundvlees of erwten, echt heerlijk! En wanneer je van beide gerechtjes bijvoorbeeld 2 stuks haalt ben je nog geen 50 cent pp kwijt. Konden we voor dat geld maar eten in Nederland!
Zaterdagavond hebben we de avond van ons leven gehad. Een aantal huisgenoten hadden het er al over dat we toch echt een keer het Oegandese nachtleven moesten zien dus we besloten om mee te gaan en zijn begonnen in een kroeg die aan de Nijl ligt dus waar je mooi uitzicht over het water hebt. Met behulp van een stoplicht geven ze op een gegeven moment aan wanneer het happy hour is en iedereen goedkoop bier kan halen. Dit zou volgens de regels een uur moeten duren en wat betreft het Oegandese tempo zou je verwachten dat dit langzaam gaat en dus lang duurt. Nee hoor, wanneer het gaat om goedkoop bier weggeven blijken de Oegandezen héél snel te kunnen werken. Zo snel zelfs dat het happy hour na 5 minuten alweer af was en het stoplicht weer op rood sprong. Eenmaal rond een uur of 11 ging de muziek wat harder en begonnen de eerste Afrikanen te dansen. Het is bijna oneerlijk als je ziet hoe soepel en ritmisch zij zijn en hoe stijf wij als blanken lijken als we daarnaast staan te dansen. Het mooiste werd het echter toen we rond 2 uur naar een nachtclub gingen. Eenmaal binnen wisten we niet wat we zagen: superveel mensen die allemaal erg druk aan het dansen waren. Tenminste, hier noemen ze het dansen maar als je dit in Nederland zou doen zou je het bijna seksuele intimidatie noemen. De Oegandezen dansen nogal intiem laten we maar zeggen.. Na een tijdje kwamen er dus ook wat mannen en vrouwen met ons dansen en wanneer ze zo close met je worden tijdens het dansen is dat in het begin wat ongemakkelijk maar zodra je je eraan overgeeft en meedoet is het hilarisch. We hebben echt enorm gelachen om de Oegandezen en onze huisgenoten en waarschijnlijk hebben de Oegandezen vooral gelachen om ons blanken, de stijve harken..
Over baby Mozes waar we het in onze vorige verhalen hadden is nog niet veel nieuws helaas. Hij heeft weer een bloedtransfusie gehad en is donderdag voor extra controle naar een andere dokter hier in Jinja geweest. Ook zij kan op dit moment niks doen en gaat nu bellen naar Kenia om te horen of zij hem daar echt kunnen helpen en hoeveel dit gaat kosten. Dit wordt dus nog vervolgd..
-
11 Augustus 2014 - 11:50
Mark En Janneke:
Alweer veel meegemaakt samen! Enne Margo, kwamen de salsa lessen van laatst toch nog goed van pas ;) het klinkt allemaal als erg gezellig. En wat een dankbaar werk!! -
11 Augustus 2014 - 12:23
Ellen:
Hee lieve Roy&Margo
Wat een mooie verhalen! Lekker dat jullie nu een eigen kamer hebben met zelfs een douche!
Geniet van alles, vind het heel knap wat jullie samen doen.
Xx -
11 Augustus 2014 - 16:26
Betty:
Hallo Margo en Roy,
Allereerst Margo,mijn complimenten voor het zo mooi opschrijven van jullie belevenissen!
Jullie doen wel ontzettend dankbaar werk ,maar het zal best zwaar zijn,ook emotioneel.
Fijn dat jullie je ze af en toe lekker kunnen ontspannen,dmv dansen.
Geniet van jullie tijd daar en ook succes verder met de zorg voor de kindjes.
Groetjes Betty,Theo -
11 Augustus 2014 - 18:20
Piet En Thea:
Wat n belevenissen! Wat kunnen jullie geweldig mooi schrijven. We genieten van al die verhalen:)
-
11 Augustus 2014 - 19:23
Kim:
Er zijn zeker geen filmpjes van jullie dansmoves?! Ben wel heel benieuwd hihi..
Wat heerlijk een kamer met douche! En het verhaal leest weer lekker weg Margo, goed geschreven.
-
11 Augustus 2014 - 20:19
Rene En Godewien:
Wat is het weer een mooi, enerverend maar vooral lang verhaal geworden wat zo gemakkelijk leest en vooral indruk op ons maakt.
Vooral als jullie met de gehandicapte kinderen aan de slag gaan en ook daarin al vooruitgang zien moet dat toch zeker voldoening geven. Dat jullie nu een stukje privacy hebben met een eigen kamer is erg fijn kunnen wij ons voorstellen.
We hebben veel respect voor jullie en verheugen ons alweer op een volgend verhaal.
Heel veel liefs van ons.
-
11 Augustus 2014 - 21:32
Cor En Karina:
Wat weer een mooi verhaal,heel indrukwekkend en dankbaar werk wat jullie daar doen.Heerlijk dat jullie je ook zo goed kunnen ontspannen en zijn er foto's van dat dansen?Heel veel succes verder en we kijken al uit naar het volgende verhaal.Groeten van ons -
12 Augustus 2014 - 08:58
Sanne:
Hai Margo en Roy,
Alle verhalen al gelezen (met soms verbazing, tranen in de ogen, maar ook vaak een glimlach), nog niet gereageerd.
Wat doen jullie fantastisch werk! Geniet!!
Groetjes Max en Sanne -
15 Augustus 2014 - 20:57
Bas En Manon:
Lieve Roy en Margo,
Eindelijk de tijd gehad om bij te lezen en jullie foto's op facebook te bekijken.
Wat een indrukwekkende verhalen, wat een bijzondere belevenissen!
Erg mooi om te zien hoe de kinderen van jullie genieten. Je ziet ze stralen. Wat alleen een glimlach, of (één op één) aandacht al kan doen..
Wat een kippenvel verhaal over Mozes zeg. Wat is de wereld op zo'n moment oneerlijk. Kon je maar wat doen voor dat kleine kereltje.. Duimen dat hij uiteindelijk die hulp kan krijgen die hij verdient!
De dansverhalen zijn voor ons erg herkenbaar. Inderdaad fantastisch om Afrikanen te zien dansen. En als je denkt dat je zelf nog wel aardig gevoel voor ritme hebt, kom je daar ook wel tot de conclusie dat dat toch niet zo is haha;)
We zijn trots op het werk dat jullie doen, geniet er van!!
Liefs, ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
